Vandaag komt mijn tuinhuisje

‘Vandaag wordt mijn nieuwe tuinhuisje in elkaar gezet’. ‘Oh ja, fijn voor al je spullen’. ‘Nou eh ik ga er in zitten’. ‘Oh? Waarom? Voor je werk?’ ‘Misschien ook, maar vooral voor de rust’. ‘Oh ok’. Mijn buurvrouw zegt niks meer, maar ik kan aan haar blik zien dat ze er niks van snapt.

Zelden twee zo verschillende mensen gezien. Zij is halverwege 30, heeft jonge kinderen en is een doener. Ze is niet van stilte en heeft graag muziek of tv aan, binnen en buiten.

Ik ben eind 50, ben graag alleen, werk vanuit inspiratie en hou van rust. Ik kan echt blij worden van in de tuin zitten of werken en de natuurgeluiden in me opnemen. Gedoe en blikkerige geluiden maken me onrustig.

Door dat grote verschil heb ik veel last gehad van wat mijn buurvrouw deed en doet. Poeh wat ben ik kwaad op haar geweest! Kan ik nog af en toe wel zijn trouwens, vooral omdat ook mijn normen en waarden heel anders zijn, maar ik realiseer me steeds meer dat zij er ook niks aan kan doen dat ze iemand naast zich heeft wonen, die zo anders is dan zij. Die hele andere dingen nodig heeft dan zij. En ze kan er ook niks aan doen, dat de huizen zo gehorig zijn. Er zijn overigens ook dingen waar ze wel wat aan zou kunnen doen, maar ja, dat denkt ze misschien ook wel van mij.

En daarom nu dus een tuinhuisje. Die wens stond vanaf de dag dat ik hier kwam wonen al op mijn verlanglijstje, maar dan als schuurtje, want mijn huis heeft geen buitenschuur en dat vind ik onhandig. Maar ik bedacht me pasgeleden, dat ik het tuinhuisje natuurlijk ook kan gebruiken als rustplek. Want achter in de tuin komen de huisgeluiden niet binnen. En daarom heb ik nu gekozen voor een stevig huisje, met openslaande deuren en gezellige raampjes. Vandaag wordt het in elkaar gezet, ik kan niet wachten!