Kaartlegging voor augustus: de afgelopen tijd zijn we uitgedaagd om in het hier en nu te blijven. Niet eenvoudig, maar het is goed om ons te realiseren dat ieder moment voor zichzelf kan zorgen, wij kunnen daar gerust op zijn. Dat geeft ons de gelegenheid om ons voor te bereiden op iets nieuws, iets moois. Iets dat al een tijdje in de lucht hangt. Het volle gebruik van onze eigen kracht. Daarvoor is het nodig, dat we rust nemen en goed voor onszelf zorgen. Zodat we onze eigen kracht en de uitwerking ervan ten volle aan kunnen en ook echt zullen gaan benutten.

Het regent en dat vind ik fijn. Gek hoor, want ik ben een zonnemens. Altijd al geweest. Ik kom tot leven als de zon schijnt en de wereld ziet er letterlijk en figuurlijk grijzer uit als het regent. Maar niet nu. Het verrast me. En toch ook weer niet. Mijn groeiende bewustzijn is er de oorzaak van, dat ik de dingen anders ga beleven. Dingen, die ik mijn hele leven al fijn of leuk heb gevonden, worden ineens onbelangrijk of ik krijg er een ander gevoel bij. Zo ook de regen.

De vogeltjes in mijn tuin intrigeren en inspireren mij steeds weer. Ik ben geen vogelkenner, maar gewoon iemand die een vogelhuisje heeft met vogelzaad daarin. En die een vogelbadje heeft staan, waar allerlei soorten vogels het hele jaar door lekker in badderen en uit drinken.

Leven en werken vanuit inspiratie kan helpen bij herkennen van de grote lijnen in je leven. Je kunt verbanden zien tussen gebeurtenissen, die op het eerste oog niets met elkaar te maken lijken te hebben. Puzzelstukjes kunnen op zijn plek vallen. En ook wordt jouw eigen specifieke rol in alles wat je overkomt herkenbaarder.

Het is een rauwe tijd. In een paar weken zijn alle cosmetische lagen afgepeld. Alle bubbels zijn doorgeprikt en wat overblijft is de ongepolijste werkelijkheid. En die is voor mij dat we onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Mens, dier en aarde. Als we gezond zijn, maken we elkaar gezonder. En als we ziek zijn, maken we elkaar zieker. Scheidingslijnen verdwijnen met de snelheid van het licht.

Voor jou vandaag een speciale Corona kaartlegging.

Wat kan ik toch blij worden van blauwe stukjes lucht. Al zijn het maar kleine stukjes, die heel af en toe tussen de wolken door komen. In deze tijd van grijze luchten, storm en regen, zijn dat letterlijk de lichtpuntjes van mijn dag. Het staat voor mij ook symbool voor de zon achter de wolken. Je ziet hem niet, maar hij is er wel.

Er wordt wel gezegd, dat er nog nooit zoveel vredige gebieden en welvaart is geweest als in onze tijd. Dat is iets om blij van te worden, zeker. Maar het neemt niet weg, dat nog steeds elke seconde van elke dag levende wezens lijden, enkel en alleen om de keuzes die wij mensen maken. Dat de natuur lijdt omdat wij dingen doen, die ten koste gaan van die natuur. Hoe is het toch gekomen, dat wij denken dat ons geluk, ons welzijn of onze welvaart ten koste mag gaan van ander leven? Zelfs van het leven van onze eigen soort? Het is voor mij een mysterie en een grote tragedie.

Ik heb best een paar verslavingen, moet ik bekennen. Snoepen is er één van, oef wat hou ik van chocola! Een andere verslaving van mij is het kijken naar reality programma’s. Dat kan van alles zijn, de beslommeringen van een gezin met een vijfling, een koppel met dwerggroei dat 2 kindjes met dwerggroei heeft geadopteerd, tot programma’s waarbij mensen geholpen worden met huis of uiterlijk. Eén van die programma’s wordt door Netflix uitgezonden en heet ‘Queer eye for the straight guy’. Vijf zeer getalenteerde mannen, allemaal homo (queer dus), veranderen het leven van een hoofdpersoon door hem/haar een make-over te geven van uiterlijk en huis, en ze leren koken en worden gecoacht. Het is een beetje out there, bijna een guilty pleasure te noemen, maar ze doen echt mooi werk. Ken jij het ook toevallig? Zo niet, echt een keertje kijken!

Ik heb een inspiratieburo en schrijf inspiratieboeken en inspiratiekaarten. Dus het is niet zo gek dat mensen mij regelmatig vragen waar ik mijn inspiratie vandaan haal. Toch verrast me die vraag steeds weer. En mijn antwoord tot nu toe was: ‘geen idee, ergens daar vandaan’ terwijl ik met mijn handen naar boven wees. Daar zit geen onwaar woord bij, overigens. Maar het is maar een deel van het verhaal. En ik realiseer me best, dat ik mensen ook niet bepaald help met dat antwoord. Mensen vragen het me niet voor niks. Ook zij zijn vaak op zoek naar inspiratie. En een ‘geen idee’ antwoord, daar hebben ze niks aan.

Voor het eerst in meer dan 10 jaar stond ik afgelopen weekend weer eens op een beurs. Ik stond met een mooi assortiment van mijn inspiratiekaartjes en mijn nieuwe boek in een niet echt sfeervolle sporthal, die voor de gelegenheid soort van was omgetoverd in een beurs. De vloer was niet bedekt, dus alle strepen van de diverse sporten waren gewoon zichtbaar en met het hoge plafond (voor eventuele hoge ballen natuurlijk😊) en de niet bepaald gezellige TL verlichting moet je echt van goeden huize komen om er nog iets van sfeer in te brengen.

Op 8 juli is Jan Mokkenstorm overleden, de man achter 113: zelfmoordpreventie. Raar genoeg kende ik 113 wel, maar de naam Jan Mokkenstorm niet. Tot ik hoorde dat hij overleden was en naar een herhaling keek van Jacobine met hem in de hoofdrol. Hij was 56 jaar en is aan kanker overleden, maar heeft in zijn leven veel gerealiseerd. Hij heeft vooral veel invloed gehad op hoe wij als maatschappij kijken naar, denken over en handelen ten opzichte van zelfdoding. Ongelofelijk belangrijk. Elk leven dat we door zelfdoding verliezen is er één teveel. Maar een gemiddelde van 5 zelfdodingen per dag, dat is niet te bevatten en onacceptabel. Ik wist eigenlijk nooit dat er zoveel zelfdodingen waren in ons land. Dat komt mede doordat er geen berichtgeving over is. Bedoeld om er geen reclame voor te maken, maar met als bijkomend effect, dat het net is alsof zelfdoding niet bestaat. We hebben het er niet over en hebben volgens mij geen idee hoe groot dit probleem is. En we beseffen ook niet hoe dichtbij het kan komen. Tot het in onze binnenkring gebeurt.Voor mij persoonlijk geldt, dat ik me pas echt begon te realiseren hoe vaak het voorkomt, toen ik vaker met de trein ging reizen. Schokkend vaak lees ik op de storingenpagina van de NS dat er vertraging is door een aanrijding met een persoon, een neutrale beschrijving die meestal duidt op zelfdoding. En inmiddels heb ook zelf in een trein gezeten toen die melding kwam. Doordat ik familie heb die bij de NS werkt, hoor ik ook hoe enorm de impact is op alle betrokkenen als dit gebeurt. Machinisten, conducteurs, een enorme groep mensen die na een aanrijding met een persoon aan het werk moeten. Die met de emotionele gevolgen blijven zitten. Om maar niet te spreken over de mens die de zelfdoding pleegde en diens dierbaren. Waarvoor alles op dat moment verandert.Zoveel impact en zo weinig aandacht, dat was Jan Mokkenstorm een doorn in het oog. Dus heeft hij het veranderd. En hij besefte gelukkig, zo hoorde ik in het gesprek met Jacobine, dat die veranderingen onomkeerbaar zijn. Mensen om hem heen, zowel privé als bij 113, nemen het over. Het gaat verder. En gelukkig maar. Zelfdoding hoort geen taboe te zijn. Het is een onderdeel van ons leven. Het is een mogelijk gevolg van lijden. En alhoewel lijden misschien wel bij het leven hoort, kan ik me voostellen dat er veel gedaan kan worden om ondraaglijk lijden te voorkomen. En als voorkomen niet kan, dat er veel gedaan kan worden om mensen die ondraaglijk lijden ervaren te erkennen, te steunen en te helpen.Lijden kennen we allemaal denk ik. Ik ook. En ook in mijn leven zijn er echt wel periodes geweest, dat ik mijn lijden als ondraaglijk heb ervaren. En al heb ik zelf nooit aan zelfdoding gedacht, ik kan het me wel goed voorstellen. Het idee dat door zelfdoding het lijden ophoudt en er van binnen eindelijk de zo verlangde rust ontstaat begrijp ik heel goed. En alleen daarom al zou het geweldig zijn, als we een omgeving kunnen creëren waarmee we elkaar kunnen helpen om in het leven rust te ervaren in plaats van in de dood. Ik steun Jan Mokkenstorm daarom van harte met zijn missie: 'Wij streven naar een land waarin niemand eenzaam en radeloos sterft door zelfmoord'.