Wat is er nou mooier dan wakker worden badend in het licht van de ochtendzon. Een zaterdagochtend zo uit mijn bucketlist geplukt. Het is wetenschappelijk bewezen dat zonlicht veel voor een mens kan doen, maar ik heb daar de wetenschap niet voor nodig, want alles in mij voelt het. Zon, warmte en blauwe lucht, zo kom ik tot leven. Ik kan alles aan, voel me rustig en tevreden van binnen.
Dat is niet voor iedereen zo, dat hoor ik regelmatig om me heen. Mensen die snakken naar de prachtige kleuren van een mooie herfstdag, of de knisperende kou van de winter. Mensen die het heerlijk vinden dat het straks weer eerder donker is, zodat de kaarsjes aan kunnen. Dat gun ik al die mensen van harte, heel fijn om er zo in te staan. Soms zou ik willen dat ik er ook zo in kon staan.
Niet dat ik niet kan genieten van de prachtige herfstkleuren of een knisperende winterdag, maar ik kom pas tot leven als het warm en zonnig is. Niet heel handig om dan in Nederland te wonen, natuurlijk. Hoe vaak hebben we niet wekenlang alleen maar grijze grauwe koude regendagen. Ik kan me zoveel dagen herinneren, dat ik snakte naar een beetje zon. En dat voel ik dan echt van binnen, dat ik de warmte en de zon mis. Mijn lichaam mist dan zon, mijn geest mist dan zon en ja, mijn ziel mist dan zelfs de zon. Ik voel me een compleet ander mens op een zomerse dag.
Op dit moment heb ik dus echt niks te klagen. Al wekenlang wordt ik getrakteerd op warme en zonnige dagen. Het zijn tijden van overvloed voor me, zooooooo fijn! Zelfs als ik niet zo vrolijk opsta, zorgt de warmte en de zon er toch weer voor dat ik me een beetje beter voel. Bijzonder toch hoe dat werkt.
Dus ja, het is voor de natuur wel een beetje veel, al die warmte en droogte en ja, we moeten zuinig doen met water. En ook ik zoek nu af en toe de schaduw op. Maar verder geniet ik me te pletter. Kom maar door met die zonnige warme zaterdag!
Reactie plaatsen
Reacties