Er wordt wel gezegd, dat er nog nooit zoveel vredige gebieden en welvaart is geweest als in onze tijd. Dat is iets om blij van te worden, zeker. Maar het neemt niet weg, dat nog steeds elke seconde van elke dag levende wezens lijden, enkel en alleen om de keuzes die wij mensen maken. Dat de natuur lijdt omdat wij dingen doen, die ten koste gaan van die natuur. Hoe is het toch gekomen, dat wij denken dat ons geluk, ons welzijn of onze welvaart ten koste mag gaan van ander leven? Zelfs van het leven van onze eigen soort? Het is voor mij een mysterie en een grote tragedie.
Ik sta op, eet ontbijt en realiseer me dat omdat supermarkten prijsoorlogen voeren, de makers van dit product veelal in armoede leven. Ik eet een ei en realiseer me, dat hier ongelofelijk dierenleed achter zit. Ik trek mijn spijkerbroek aan en weet dat voor het verwerken van grote hoeveelheden katoen hele meren van de aardbodem zijn verdwenen. Ik start mijn auto en weet dat dit enorme luchtverontreiniging oplevert. Ik gebruik mijn telefoon en weet dat hier kinderen voor hebben gewerkt, onder barre omstandigheden en voor hongerloontjes.
In het grote geheel kan ik daar misschien niet veel aan doen, maar steeds meer voel ik de gedrevenheid om er in mijn eigen kleine leven wèl wat aan te doen. Ik eet al jaren vegetarisch en ben langzaam maar zeker steeds meer vegan aan het worden. Leren schoenen en tassen koop ik al niet meer en in het algemeen koop ik zo weinig mogelijk kleding. Ik ben fan van de kringloopwinkel, om er tweedehands spullen te kopen en om dingen die ik niet meer nodig heb naartoe te brengen. En probeer steeds vaker het openbaar vervoer te gebruiken.
Voor 2020 is mijn belangrijkste voornemen om die ontwikkeling door te zetten. Ik beloof elke beslissing bewust te nemen, me terdege te realiseren wat de gevolgen zijn van mijn keuzes en hier de volle verantwoordelijkheid voor te nemen. Ik beloof om in mijn eigen kleine leven zoveel mogelijk positieve veranderingen aan te brengen voor mens, dier en milieu. En dan niet om de beste leerling van de klas te zijn of zo (dat hoor ik regelmatig namelijk), maar gewoon omdat ik me alleen op die manier gelukkig kan voelen. Mijn geluk is echt afhankelijk van het geluk van anderen. Of het nou mensen zijn, of dieren, of de aarde.
Ik ga mezelf trouwens wel de ruimte geven om al doende te leren. Dat doe ik al sinds ik de stap heb gemaakt naar veganisme, want ik leef en werk in een omgeving waar mijn keuzes nog niet gebruikelijk zijn. Dus ik geef mezelf de ruimte om goede stappen te maken, maar ook om het niet allemaal gelijk perfect te hoeven doen.
Concreet: steeds meer vegan eten, vaker de trein nemen in plaats van de auto, asielen en andere goede doelen financieel steunen èn minder consumeren. Dat zijn mijn voornemens voor 2020. En dat voelt goed. Ik wens je een mooi, liefdevol en inspirerend nieuwjaar toe!